66e Oliebollentocht 6 januari 2018 10 km
Het nieuwe jaar is ingeslagen en dat betekent dat de Oliebollentocht weer gelopen kan worden. Ditmaal bij korfbalvereniging DeetosSnel. Inge en ik waren warm gekleed aangekomen en hebben ieder gelukkig nieuwjaar gewenst door middel van 3 zoenen (lekker Hollands hé!) of een ferme handdruk. Het was zo vol dat ik maar bleef staan. Om 10.00 uur sprak onze voorzitster ons toe met het feit dat we intussen bijna 65 leden hebben. Daarna kregen we onze route bij de uitgang. Toen iedereen buiten was (5 en 10 km), gingen we in de richting van het station. Bij station Dordrecht-Zuid onder de viaduct doorgegaan en overgestoken. Toen langs GGD, het ziekenhuis en de politiebureau gelope
n. Hier weer overgestoken en gelopen naar de Overkamppark. Hier hebben we afscheid moeten nemen van de 5 km en gingen we langs landgoed Dordwijk. Daarna links afgeslagen en onder de N3-tunnel gelopen. Voor Bed and Breakfast Het Tuinhuis naar rechts gegaan waar we te maken kregen met 4 bruggetjes (het leek wel de Bruggentocht). Langs het FC Dordrecht stadion gelopen, onder de fietstunnel Halmaheiraplein gelopen en langs de voetbal- en atletiekvelden van sportcomplex Reeweg gelopen. Daarna steil omhoog geklommen en gelopen in de richting van sportvereniging Oranje Wit. Maar de rust was bij voetbalclub GSC/ODS. Daar om 11:15 uur aangekomen was het erg druk en was het zoeken naar een plekje. Omdat ik het warm had van het lopen, had ik een van mijn lagen bovenkleding uitgetrokken. Hier waren ook oliebollen en sommige leden aten er gulzig van. Andere wachtten tot ze bij DeetosSnel de oliebollen / appelbeignets kregen.
Om 11:40 uur gingen we op weg met 11 man. Dit waren Inge, Lenie van V., Helga, Klaske met Jan, Angelique, Maria, Joke, Corrie met haar zus Anna en natuurlijk ondergetekende. Langs Wellantcollege, Mavo Stek en de skatebaan richting de Provincialeweg. Vervolgens door Dubbeldam gelopen en dus ook over de Koeiendijk. Toen we ons afvroegen waarom het de Koeiendijk heette, wisten we er geen raad mee. Achteraf gezocht en niet meer gevonden dan dat het vroeger 
een deel was van de Krommedijk gelegen aan de andere kant van de N3. Niet lang daarna kwamen we aan bij de rust. Daar stond naast Lenie D. en Ria ook Mart te wachtten op ons met warme chocolademelk en speculaas.
Na de korte stop om 12:15 uur doorgelopen richting de Koningsstraat. Even een flauwe woordgrap gemaakt door voorop te interpreteren als voor Rob. Helaas kon Helga het niet waarderen en gaf me een tik op mijn schouder. Moet je maar niet zo grappig zijn. Dus maar serieus gelopen richting de Achterweg, over een aantal bruggetjes gegaan en onder de tunnel door richting de Oudendijk. Toen Sterrenburg ingewandeld langs gymvereniging Sparta. Daarna teruggelopen richting station Dordrecht-Zuid en om 12:45 uur kwamen we aan bij DeetosSnel. Gezeten, afgemeld, broodje bal gegeten, oliebollen / appelbeignet gehaald en lootjes getrokken. Inge had een broodmand als prijs en ik had een schort en een ding om brieven / kaarten aan te hangen.
Het was een andere tocht dan vorig jaar (vooral omdat het niet zo glad was vergeleken met vorig jaar), maar ik heb me goed ingelopen voor 2018. Het was heel afwisselend en bovenal was het de hele dag droog gebleven.
Wens iedereen een goed en sportief wandeljaar!
Bosloper
66e Oliebollentocht op 6 januari
Vandaag de eerste wandeltocht van onze eigen club op het programma. Geen code rood of andere rare weersvoorspellingen dus dat zit wel snor vandaag. Aangekomen bij 
DeetosSnel krijg ik de eerste schaal oliebollen al in de handen gedrukt en met vereende krachten zijn alle schalen al snel op de plaats van bestemming.
Om half 10 starten Tonja en onder- getekende met de inschrijving en dit loopt storm. Drie grote groepen van 25-30 personen mag ik zelfs inschrijven dus het deelnemers aantal van vorig jaar hebben wij ruimschoots overschreden, Na de toespraak van Klazien gaat een ieder op pad voor de 5, 10 of 15 kilometer. De 15 kilometer is vandaag erg populair maar op alle afstanden zijn er vele deelnemers. Zelfs na de inschrijf sluiting om 11 uur komen er nog wandelaars en die gaan nog op pad voor de 5 kilometer. Wij hebben ruim 215 deelnemers en daarnaast nog zo’n 30 DDV’ers en aanhang aan de wandel. Van de wandelaars die terug komen krijgen wij maar louter lof voor de uitstekend gepijlde route en het heerlijke wandelweer. De oliebollen smaken hen daardoor des te beter. Er zijn er heel wat door Truus haar handen gegaan en vele wandelaars nemen de bollen graag mee naar huis want in de rust bij GSC/ODS bleek menigeen er ook al oliebollen te hebben genuttigd i.v.m. een jeugd oliebollen toernooi dat daar plaats vond.
De gokkers onder onze leden en overige deelnemers konden hun hart weer ophalen bij de lootjes tafel en menig prijs werd hierbij gewonnen maar een van onze leden is 
gelukkiger in de liefde want heeft alleen maar helaas, mis en jammer in de enveloppen gevonden. Gerrie heeft alle wandelaars van een stempel en het leuke plaatje, gemaakt door Ad en Annet , voorzien. Knap waar zij de inspiratie steeds weer vandaan halen.
Tegen drie uur hebben wij alles weer opgeruimd en kunnen wij terug zien op een geslaagde oliebollentocht. Een pluim van mij voor elke vrijwilliger die met zijn of haar inzet er toe heeft bijgedragen dat deze tocht een daverend succes is geworden. Dit beloofd wat voor onze volgende tochten waar wij veel reclame voor hebben gemaakt.
Ik vond het erg gezellig jullie allemaal weer eens te hebben gezien en of gesproken en wens jullie allemaal veel wandelplezier in 2018. Al ben ik er de komende tijd zelf nog niet bij: ik volg jullie op de voet.
Groetjes van Henriëtte
Puzzeltocht DDV
Het was verzamelen in de Wolbrandsstraat
Nu dan weet je wel hoe het daaraan toegaat
Heel de kamer zat vol, je kon elkaar niet verstaan
Ik ben met een oliebol naar het hoekje van de kamer gegaan
Wij mochten om de 5 minuten van start gaan
En Auke en Co hadden hun best gedaan
De oudjes liepen onder leiding van Marry en deden hun best
Chris die schreef, nou dat vonden wij ook best
De vragen waren heel gevarieerd
En wij hebben er weer wat bij geleerd
In het park waren vele vragen
Op de St. Jorisweg was het waar wij de kopjes zagen
Zo kregen wij vragen van allerlei soort
Maar het was leuk, je heb geen gemopper gehoord
Bij de jongens in de winkel hebben wij koffie, thee en taart gehad
Na bedankt te hebben, gingen we weer op pad
We hebben alles gehad, kogels en ringen aan de kerk
Het opsporen ervan was een heel werk
Bij winkel ‘’de Kleister” werden wij op een lekker drankje getrakteerd
En van het schapen tellen hebben wij ook wat geleerd
Na nog wat gekocht te hebben, zijn we weer verder gegaan
En kwamen we weer voor vragen te staan
Hoe lang is de Spuihaven, hofje, Romeinse cijfers, afstand tussen de palen
Het werd al een beetje donker en dat was balen
Maar goed, alleen nog het café waar ze vroeger zaten te zweten
En toen met een sneltreinvaart naar de koffie en het eten
Er was pindasoep, erwtensoep, stokbrood, roggebrood en oliebollen
En de prijsuitreiking van de tocht en de oudjes de 1e prijs zonder dollen
Ik vond het een leuke middag, iedereen bedankt voor het slagen ervan
En nu nog even naar de wc in de gang
Iedereen bedankt
Schaapje
P.S.: Het schaap lig heel tevree op de kast
Puzzeltocht door Dordrecht 13 januari 2018
Wandelen met oliebollen vooraf en snert na,
Als nieuweling in de club, leek het me een goed idee om aanwezig te zijn bij de jubileum-puzzeltocht van DDV, dus op naar Dordt! In de kleine huiskamer Ria aan de Wolbrandsstraat besloegen zo’n dertig stoelen in verschillende uitvoeringen en kleuren en aaneen geschoven tafels bijkans de gehele ruimte. De clublopers druppelden binnen en al gauw leek het een gezellige familie. Tijdens de koffie/thee met oliebollen probeerde Auke zich boven al het verbale lawaai verstaanbaar te maken om het vervolg van de middag uit te leggen. We kwamen tenslotte niet alleen voor de gezelligheid, er moest ook nog gelopen en gepuzzeld worden. Al gauw werd duidelijk dat de activiteit aan strenge regels gebonden was. Artikel 4, lid B, het zogenaamde AS-attest, joeg iedereen al bij voorbaat schrik aan, evenals het bevel om de mobiel dood te verklaren gedurende het lopen. Toch ging iedereen in groepjes van drie of vier, opvallend vrolijk op pad.
Mijn groep bestond uit Lenie, Inge, Klazien, zoontje Tygo, die zich als een prins liet rijden en ondergetekende. We hadden nog geen stap gezet toen Tygo al besloot dat hij er geen zin in had om met zijn moeder, een tante en twee oma’s op pad te gaan. Tegen vier vrouwen kon deze kleine man echter niet op en zonder hem verder te raadplegen vertrokken we gewoon. Gaandeweg brak zijn verzet en viel hij in slaap. (Nog zo jong en dan al zo verstandig! Daar kunnen andere mannen nog iets van leren.)
De eerste opdracht: Zet de bestuursleden op goede leeftijd volgorde, bleek bij de uitslag een voltreffer, die anderen niet overtroffen. In het Merwesteinpark kwam het geschiedenistalent van Inge van pas.
Het water wat onder de Sint Jorisbrug doorloopt, gaf hoofdbrekens, maar een oude Dordtse passant bracht uitkomst door stellig “De Vest” te doceren. (Bij de uitslag werd dit niet goedgekeurd, maar daarover wil ik nog met Auke in discussie, want speurwerk op o.a. Wikipedia leert mij, dat slechts de uiteinden: aan de ene kant de Kalkhaven en aan de andere kant de Riedijkshaven, genoemd worden. Verder nergens op internet een vermelding te vinden van het water wat onder de Sint Jorisbrug doorstroomd.) Het gereedschap in de etalage konden wij jammer genoeg niet op naam brengen. Dat krijg je als je attributen van voor de oorlog gaat vragen aan naoorlogse dames! We wandelden Het Hof op en wisten gelukkig wel waarvoor de ringen aldaar dienden, maar wat vervolgens Sine Labore Nihil betekende? Niemand van ons heeft Latijns gehad, maar met wat gezond verstand en hulp buitenaf kwamen we tot de conclusie dat het Zonder Arbeid Niets, moest zijn. Een stuk wijzer
gingen we op de koffie met citroenkoek aan. We passeerden het standbeeld van Ary Scheffer die heel onlogisch niet zijn dochter, vrouw of maîtresse onder zijn arm had, maar zijn moeder. (Een moeder zet je m.i. op een voetstuk en een maîtresse hou je liever verborgen, toch?) Ook tijdens de koffie/thee werden we niet met rust gelaten, want we moesten potten tellen, een raam zoeken en uitvinden van wie het recept van de overheerlijke chocoladetaart was. (Hu? Die hebben wij niet geproefd, zelfs niet gezien!)
Verder ging de voettocht die ons bracht bij vraag 19. Blijkbaar hadden Dordtse paarden vroeger hele rare gehoorgangen, want met enige fantasie vielen leeuwenpoten en adelaarskop nog wel uit het Dordtse wapen de ontwaren maar paardenoren?? Na de Leuvebrug en het rondje om de kerk met bijbehorende vragen, kwam de vraag of het Zakkendragerstraatje breder dan wel smaller is dan het Keizershofstraatje. Jammer genoeg had Klazien niet met de wandelwagen door de eerstgenoemde gereden, want dan hadden we exact de wielbreedte kunnen bepalen, maar niettemin gokten we goed.
Inmiddel
s was onze kleine man wakker geworden en hij vond het koud en saai. Hij moest echter geduld oefenen, want we waren nog lang niet klaar. En opdrachten die niet te doen zijn – een gedicht opschrijven wat half weggevaagd is- geven nu eenmaal forse vertraging. De winkel van Kleister had snel afgehandeld kunnen worden door na enig rondkijken te gokken hoeveel schapenkoppen zich hier bevonden, ware het niet dat Inge zich met geestdrift wierp op het tellen! Het leek ondoenlijk, maar achteraf bleek ze er toch dicht bij te zitten.
Bij de discussie over het jaartal in Romeinse cijfers op de buitenplaats Weizigt, hield ik me afzijdig. Ik kan me nog herinneren, dat ik ziek was, toen dit op de lagere (nu basis-) school uitgelegd werd. Ik heb dit gemis aan kennis nooit aangevuld (ook nooit echt gemist tot nu toe.) We verhoogden ons tempo om Tygo ter wille te zijn en gokten de spuitmonden van de fontein. Café de Blokkies bracht bij Lenie en mij oude herinneringen boven t.a.v. het behalen van het o zo belangrijke rijpapiertje.
Inmiddels hadden we het allemaal koud, dus we waren blij toen we uiteindelijk weer binnenstapten in Ria’s woonkamer, waar de geur van erwten-en pindasoep ons tegemoet kwam. Toen duidelijk werd dat we niet weg konden, voordat de pannen leeg waren, heb ik mijn echtgenoot maar even gebeld met de mededeling dat hij maar alleen moest eten.
Tijdens de heerlijke maaltijd met borrel na, kwam de langverwachte uitslag. De “oudjes” hadden gewonnen en kregen ieder een stenen schapenbakje. Onze groep werd tweede. ((Mogelijk vechten wij dit nog tot voor de rechter aan, want als het antwoord van het water onder de Sint Jorisbrug toch naamloos is of Veste heet, hebben wij gewonnen en krijgen wij de benodigde winnaarspunt die er bij de Dordtse ouderen af gaat. We zijn grootmoedig genoeg om dan niet de prijzen op eisen, maar willen wel de eer.)
Rest mij niets anders dan Ria te bedanken voor haar gastvrijheid en -samen met dochter Renate – koek en zopie en zorg en alle andere aanwezigen voor deze heerlijke actieve clubmiddag.
Geri de Lange-Mes
Giessenburg Koek en Zopie 20 jan
Goeiendag beste lezers, nee ik ga nu niet schrijven met hoeveel auto’s we weg zijn gegaan en ook niet over koffie en toiletgang.
Ik ga jullie over Giessenburg schrijven, misschien weten jullie het allemaal wel, maar je moet wat schrijven, als er over de tocht weinig te vertellen valt.
Giessenburg is een dorp in de gemeente Giessenlanden, in de Provincie Zuid-Holland, in 2017 telde het dorp 3.678 inwoners.
Als gemeente ontstaan in 1957 door samenvoeging van gemeente Giessen-Nieuwkerk en Peursum.
Toen Giessenburg in 1986 opging in de gemeente Giessenlanden. hoorde Giessen Oudekerk daar bij.
We zijn dus ook gestart bij voetbal vereniging Peursum, tijdens onze tocht die zo nu en dan glibberig (glad) was, loop je door een prachtig mooi gebied.
Zie je onderweg toch omgewaaide bomen, die verwijderd werden, want de dag ervoor had het flink gewaaid, knotwilgen werden geknot.
Molens waar de kappen met de wieken zijn verwijderd en die tot woonhuizen zijn omgebouwd, heel apart.
Een gemaal Over-Neder-slingerland, deze word door vrijwilligers zorgvuldig gerestaureerd als operationeel dieselgemaal,
dit gemaal ging eerst op stoom 1900, later werd er in Engeland een dieselmotor aangeschaft, maar deze is later na de oorlog geïnstalleerd,
tot die tijd werd deze verstopt onder het hooi, omdat men bang was dat de Duitsers de motor in beslag zouden nemen.
In 1945 werd de motor alsnog ingebouwd en heeft tot 1980 dienst gedaan, nu maalt hij geheel automatisch.
O ja nog even op de rust werd glühwein geschonken, ook koffie en thee hoor, het was dus een gezellige boel,
toen iemand riep je loopt zo dadelijk langs de Vliet,
schieten ze spontaan aan het zingen, het liedje van Eddy Christiani,
Ik heb je voor het eerst ontmoet
daar bij die waterkant (3x)
ik heb je voor het eerst ontmoet
daar bij die waterkant (2x)
ik vroeg of jij me kussen wou
daar bij die waterkant(3x)
ik vroeg of jij me kussen wou
daar bij die waterkant (2x)
je kreeg een kleurtje en zij nee
hoe komt u op ‘t idee
u bent beslist abuis!
maar na verloop van nog geen jaar
werden wij een paar
stonden wij samen op de stoep van het stadhuis.
enz., enz.
Zo dit was het weer, het was een mooie tocht, goed gepijld, (mag ook weleens gezegd worden)
Met vriendelijke groet,
Truus Vermeij
Winterserie Giessenburg Koek en Zopie
Op deze 20ste januari reden we via de Prunuslaan om Agnes en Bert op te halen naar het station. Daar bleek dat er genoeg auto’s waren, dus hoefde er bij ons niemand bij. Ik had al gemerkt dat het hier en daar glad was, dus reden we voorzichtig naar Giessenburg. Maar op de Neerpolderseweg in Hardinxveld-Giessendam, net over de spoorlijn ging het bijna fout. Vlak vóór ons schoof een auto in de bocht rechtdoor het gras in, bijna een fietser rakend. Ik denk dat de bestuurster erg geschokken was, want ze bleef staan. Ze had duidelijk niet in de gaten dat het glad kon zijn. De fietser ging er naar toe.
In het startbureau was het stik druk; maar na 5 minuten ging het startschot en liep de kantine bijna leeg. Er werd ingeschreven op de 5 km en met 4 min of meer kneusjes gingen we op pad.
Na een paar straten en een brugje kwamen we op de Doetsevliet en Doetseweg. De Doetse-weg is vrij lang en daar heb je diverse leuke winkels, zoals de Graanbuurt, de Graanschuur en de rommelwinkel met oude hekken en grote beelden voor in de tuin (grote tuin). Maar wij gingen de Graanbuurt in, waar allerlei leuke geveltjes te zien zijn en veel winkels die van alles verkopen: sieraden en heel veel snuis-terijtjes. Agnes kocht er wat, maar kon het niet meenemen.
Via nog wat lange wegen kwamen we bij de rusttent, op 5,3 km. Daar kregen we voor ons muntje koek en zopie of koffie of chocolademelk. Buiten hing een ketel boven het houtvuur om de zopie warm te houden. Toen we alles op hadden, werden we door Frans naar de finish gebracht. Daar gingen we direkt weer weg, na afmelden en boekjes stempelen. We moesten immers nog naar de Graanbuurt om de spullen op te halen en verder te winkelen. We hebben daar ook nog wat gedronken. En toen weer terug naar Dordrecht station. Maar Bert C was niet op de fiets, maar gebracht. Dus verder naar de Stierstraat. Deze keer ging het beter met m’n knie dan bij de Oliebollentocht. Eind goed al goed.
Chris