5 mei Bevrijdingsmars Dordrecht 10 km
5 mei Bevrijdingsmars, dus in Dordt lopen
Mooi voor mij om het weer te proberen en hopen
Dat ik het kan halen
Gaat het niet, nou dan nog maar even balen
Maar het was een prachtige dag en stralend weer
Ik had een taxi, wat wil een mens nog meer
Wij gingen met z’n zessen op de tien
En hebben onderweg weer mooie dingen gezien
Het viel ons een beetje rauw op ons dak
Ja, niemand van ons had 1,5 miljoen op zak
Want daar kocht je voor: een heel groot huis
Met een aanlegsteiger incluis
Iedereen liep nog na te genieten en kijk
Eens een school en nu bergen met puin op de dijk
Verder gingen wij weer richting Oranjelaan
Daar moest wij langs hekken gaan
Want daar lag de straat open
Maar wij konden er nog langs lopen
Op naar het Merwesteinpark, daar lag een nest
En moeder waterhoen deed flink haar best
Want zij draaide haar eieren om en om
Zodat dra het breken begon
Uit het park vandaan over het zebrapad
Waar niet iedereen zoveel geduld had
Maar wij bleven vooraan staan
En toen sloten zij zich toch maar aan
Met Ber
t Rook ging het goed
Hij was weer vol goede moed
Zo kwamen wij in de Drakensteynlaan aan
Waar wij de banken al zagen staan
De tuin was prachtig versierd door Gaatske en Chris
En het aantal deelnemers was ook niet mis
De verzorging had het lekker druk
Als ze even konden zitten, dan hadden ze geluk
Een ieder had het naar z’n zin
De broodjes gingen er lekker in
Ook Gerrie was van de partij
Erik was ziek thuis, dus die was niet blij
Henriët kwam ook en had het naar haar zin
En had plezier met haar wandelvriendin
Renate en Henriët die konden er ook wat van
Ze hadden er rooie oortjes van
Ik ging naar Mart en Henriët ging mee
Nog wat gedronken en ik bracht haar naar benee
Daar zagen wij een man en praten daar mee
En de rest verklap ik niet
Dat lees je wel als je haar stukje ziet
Een tevreden mens
5 mei Bevrijdingsmars Dordrecht 15 km
Zaterdag 5 mei liepen wij (Angelique, Inge, Henk, Maurits en ik) de 15 km tijdens de bevrijdingstocht in ons eigen Dordrecht. Op deze warme dag verzamelde we voor half 9 bij voetbalvereniging GSC. Bij het inschrijven was het even dringen aangezien er veel mensen op de tocht af waren gekomen en we nog even op de routebeschrijving moesten wachten. Toen deze er eenmaal waren konden we vertrekken.
De tocht voerde langs vele mooie plekken in Dordt. In een grote kolonne liepen de wandelaars over de Noordendijk, langs de haven, door de wijk richting Villa Augustus. 
We hebben de verleiding kunnen weerstaan om een extra rust in te plannen om een lekkere cheesecake te eten. We liepen verder langs het water richting de binnenstad, langs de wijnhaven, door het smalste steegje van Dordt, langs het Hof van Nederland richting het Merwesteinpark. In dit park zat/waggelde een gans achter een hond aan alsof hij nog wat af te rekenen had met die
hond. En dan ben ik nogal visueel ingesteld en bedenk dan hoe een kruising tussen een hond en een gans eruit zou kunnen zien.
Toen we het park uit kwamen liepen we langs het oorlogsmonument aan het Sumatraplein waar de kransen van de vorige dag nog lagen. Op het stuk dat daarop volgde (Indische buurt en Land van Valk) was niet veel bijzonders te zien waardoor de aandacht een beetje verslapte. Maar gelukkig hadden we Maurits bij ons die ons, net na het tunneltje bij de Dubbeldamseweg zuid, ervoor behoedde dat we op de route van de 25 km terecht kwamen. Dat was ook het laatste punt waar we nog medewandelaar zagen, dus blijkbaar waren wij niet de enige die de splitsing (bijna) over het hoofd hadden gezien, of de rest van de wandelaars liep allemaal een langere afstand…
De weg vervolgde achter de begraafplaats langs naar de Laan van de Verenigde Naties en het Leerpark. Via het Dubbelmondepark/Dordwijklaantje kwamen we bij de rustpost aan de Drakensteijnlaan. Na de rust vervolgde de weg door Dubbeldam, over het voetpad langs de Provinciale Weg, de Vissersdijk en Noordendijk richting Oudelandshoek en het eindpunt bij GSC.
Ondanks dat ik in Dordt ben opgegroeid heb ik weer nieuwe straten leren kennen. Zo ook de Lastig Eendstraat. Na wat Googelen kom je er achter dat dit niet over een vervelende eend gaat, maar over een eend die een last draagt (bijv. een ooievaar).
Helga
Bevrijdingstocht op zaterdag 05 mei 2018
Op deze zeer zonnige zaterdag ben ik op weg naar Dordrecht. In de Drakensteijnlaan 15 bij Gaatske en Chris Bijl is de welbekende rustpost van deze tocht. Het is er weer vrolijk versierd en de eerste wandelaars druppelen binnen voor een lekker bakkie thee of koffie met de welbekende puddingbroodjes. Ik spot al een eerste groepje DDV’ers en vraag aan Agnes hoe het met Bert gaat; hoor ik van de ander kant van de tafel goed hoor want ik zit hier. Maandag nog in het ziekenhuis en nu al aan de wandel. Ik vond het geweldig maar had hem echt nog niet verwacht. Dat was wel een knuffel waard en een berichtje op zijn kaart.
Mijn vader Mart was ook op de rustpost aanwezig en kon zo net als ik even bijkletsen met deze en gene. De rustpost werd goed bezocht en de verzorgers in de garage moesten flink aanpoten. Marlies en Maria zaten ook lekker in het zonnetje te genieten en Marlies waagde zich er zelfs aan de pijpen van haar broek af te ritsen maar dat wilde niet echt lukken. Met vereende krachten kregen wij dit voor elkaar en een man die het schouwspel eens zat te bekijken begon er spontaan van te lekken. Of was het toch zijn watervoorraad in zijn rugzak?
Mart ging weer op huis aan en met zijn allen stonden wij hem na te kijken tot hij weer veilig binnen was in Dubbelmonde. Daar heeft hij vanaf zijn balkon de deelnemers aan hem voorbij zien lopen en had hij zo een eersterangs plek.
Renate kwam na het inschrijven ook aan in de Drakensteijnlaan en toen waren er al 730 deelnemers op pad. Nog geen record begreep ik maar inschrijven kon nog tot 14:00 dus ik ben benieuwd hoeveel het er uiteindelijk zijn geworden.
De tuinslang maakte overuren om de vele flesjes weer bij te vullen want het was echt dorstig weer. Het was hilarisch om te zien wat een waterballet er door sommige van werd gemaakt.
De welbekende oosterse kippensoep van Gaatske werd door vele van ons soldaat gemaakt en Marco had het zo druk met het water aan de kook houden dat die van hem zelfs nog eens moest worden opgewarmd. Gerrie na de soep weer begeleid naar haar scootmobiel en na een knuffel ging zij weer op huis aan.
Er was ook een gezin aan de wandel met nog een kleine man in de buggy en die kreeg van Oma Gaatske uiteraard een lekker spekkie aangeboden; neem de grootste was haar opvoedkundige advies. Dat liet hij zich geen twee keer zeggen. Nico en Wietske arriveerden ook in deze rust en wij hebben onze plaats aangeboden omdat het nu een drukte van jewelste werd maar Wietske had meer behoeft aan vocht dan aan zitten. Haar latte macchiato snoepjes vonden ook gretig aftrek.
Ma en ik namen afscheid van iedereen en liepen naar Dubbelmonde waar ik Pa ging vergezellen op zijn balkon. Het was een leuk gezicht de wandelaars voorbij te zien komen en het werd al snel laat. Ma liep met mij mee naar beneden om de post op te halen en wij zaten even op het bankje in de gang bij de ingang toen er een man binnen kwam. De Dordtse Vierdaagse zei hij meteen. Ik herken het embleem. Daar heb ik meer dan 60 jaar geleden ook op gezeten. Ik viste naar de man zijn naam maar hij hapte niet en ik zag de radartjes van Ma overuren maken. Hans zegt zij ineens en loopt de man achterna naar de lift. Hans Koopmans? Vraagt zij aan de man en al snel zijn zij in een geanimeerd gesprek over de begintijd van DDV verwikkeld. Ik hoor hen kletsen over namen en plaatsen die mij ook bekend in de oren klinken. Als ik niet op het bankje zat waren zij waarschijnlijk nog aan de klets. Op Ma haar vraag of ik het gesprek heb kunnen volgen zei ik het leek wel een aflevering van Memories. En dat is wat deze dag het beste omschrijft. Een zonnige dag waar vele mensen weer een mooie herinnering aan over zullen houden. Hetzij door een fijne wandeling, hetzij door het weerzien met oude bekenden, hetzij door het voldane gevoel van de verzorgers en het gastvrije echtpaar Bijl , hetzij door het saamhorigheid gevoel van allemaal die op deze dag vrijwillig bezig zijn met het plezier van anderen en dat van hen zelf.
Zonnige groetjes van Henriëtte
30e Drentse Wandel 4-Daagse
Op donderdag 10 mei vertrokken we in alle vroegte (voor ons dan) om 7.00 uur naar Odoorn in Drenthe, om daar de vierdaagse te gaan lopen. We reden via Meppel om onze kleindochter op te halen die één dag mee zou lopen. Onze kleinzoon ging niet mee; die was gevallen met de fiets en geblesseerd.
Deze keer gingen we met de auto van Bert en Agnes, omdat Auke even geen auto had en toch in Hoornaar wilde gaan lopen.
In Meppel hebben koffie gedronken en daarna op naar Odoorn.
Bij het inschrijven kregen we een boekje met 40 pagina’s met routebeschrijvingen voor alle afstanden. Van de ene naar de andere pagina om de route te volgen; een beetje ingewikkeld allemaal. Maar het was uitstekend bepijld, dus het boekje was niet echt nodig.
De eerste dag bleek 13,2 km te zijn i.p.v. 10 en ook nog een saaie route. Nog voor de rust (op 6,2 km) liepen we zowat 3 km langs het Oranjekanaal en toen linksaf een brug over en een 2 km lange rechte weg op.
De rust was in De Miet in Odoornerveen; nooit van gehoord. Nog voor de rust zei onze kleindochter (11 Jaar) ineens tegen oma: “Ik heb zere benen en ik moet schijten”. Dat is Drents voor poepen. Achter een boerenkar deed ze haar behoefte en kon ze weer verder. We kregen ook een buitje, dus moesten we toch nog de paraplu op. Maar het veel mee.
De natuur was prachtig en overal heel veel rododendrons. Enfin, na 13,2 km was er dan eindelijk de finish. Daar was het gezellig met muziek en een zanger die diverse liedjes ten gehore bracht.
Na een drankje gingen we richting Ruinen, bijna 55 km verderop, want daar stond ons hotel. Hotel Kuik; aan de Brink, dus midden in het dorp vlak naast de kerk.
Onze dochter Martine kwam daar met zoon ’s middags ook heen om haar dochter op te halen en na het diner vertrokken zij weer gedrieën naar Meppel.
De tweede dag gingen we de andere kant op. Het was prachtig wandelweer; de jas kon uit. Het parcours was meer afwisselend en weer uitstekend bepijld. Een stukje door het bos naar de rust op 5,8 km in Theehuis Poolshoogte in Exloo. Daar was het gezellig druk; niet alleen wandelaars, ook veel fietsers. Een mooi theehuis met een mooi terras. Na de rust langs de uitkijktoren het bos weer in. Op 10,2 km was de finish en daar was weer live muziek, deze keer een gemengd koor, dat prachtig zong. Bert en Agnes kregen het op de heupen en begonnen spontaan een dansje. Na wat gedronken te hebben de auto in en op naar Ootmarsum. Dat ligt in Overijssel en de kortste weg ging door Duitsland. Een prachig dorp. Even zoeken naar een parkeerplaats, overal hartstikke druk. Voor de zekerheid een blauwe schijf achter de voorruit. Op alle terrassen was het vol. Bij de kerk stond de brandweer klaar met spuiten. Bleek dat er een collega trouwde. Die moesten onder de spuiten doorlopen; gelukkig waren er paraplu’s. Mooie gebouwen overal en heel leuke winkels en kunstgalerijen. Op een gegeven moment zei Bert we moeten terug vanwege de parkeerschijf. Een winkelier zat op z’n eigen terras een sigaartje te roken en hoorde wat Bert zei. De meneer zei: “Er komt hier alleen politie als er een moord gepleegd is”. Dus wij konden rustig verder winkelen. En daarna terug naar Ruinen: ± 90 km.
De derde dag liep de route weer door het bos en ook langs heidevelden. De heide was niet in bloei: het zag er wat treurig uit. Daar zou nodig een kudde schapen overheen moeten grazen. De heide verstikt er een beetje.
De rust was op 6 km bij een zwembad, weer in Exloo. Ook daar kon je lekker zitten, wat we dan ook deden. Na de rust weer door een stuk bos en weer afwisselend. Best een mooie route.
Juist voordat we in Odoorn aankwamen zat er een jongen aan een tafeltje limonade te verkopen voor 25 cent. Dus wij toch maar een bekertje gekocht. Maar er stond ook een doos Alpacawol; beter dan vette watten. Dus wij een flinke pluk gekocht. Gaatske en Agnes gingen er bij zitten en begonnen die wol aan te prijzen aan andere wandelaars. En inderdaad, er werd flink in de doos gegraaid. Er moesten plasticzakjes bijgehaald worden. De boerin vroeg aan Gaatske en Agnes of ze niet wat langer konden blijven zitten.
Bij de finish op 10,3 km was ook nu weer live muziek: een zanger en een zangeres. En daarna weer naar Ruinen. Bij het hotel was de parkeerplaats vol, maar een iets verderop was plaats zat.
Toen we naar het hotel liepen, zagen we de kerkdeur
openstaan en wij naar binnen. Een eenvoudige kerk, wel hoog maar verder geen bijzonderheden. Er was een expositie bezig: zakjes water op de grond. Een beetje blauwig water. Was condenswater wat verbinding had met de hemel was er te lezen. Ik zag het er niet in.
De vierde dag ontbijten, uitchecken en de koffers in de auto doen. In Odoorn een startstempel halen en op weg. Deze dag was de afstand 9,4 km en de rust op 3,6. Op de 40 km afstand waren er deze dag 6 rusten !!!, de eerste ook op 3,6 km. We waren dus snel bij die rust op Camping “De Fruithof” in Klijndijk. Een heel grote camping. Bij het verlaten van de camping moesten we twee keer rechtsaf en zodoende liepen we parallel aan de camping. Toen bleek pas hoe groot die was. We liepen nog langs een Hunebed maar dat mocht eigenlijk die naam niet dragen. We dachten dat er nog een echt Hunebed te bewonderen zou zijn, maar de routebeschrijving was daar een beetje verwarrend over. Door een woonwijk kwamen bij de finish en daar bracht een groep van 6 zangers Ierse muziek ten gehore; ‘t klonk prachtig. Bij het afmelden kregen we een heuse medaille: de vorm van Drenthe.
Maar ja, na een poosje gezeten te hebben moesten we toch opstappen, want het was nog een eind rijden naar Dordt (220 km).
Toen we wegreden zei Bert: “Het is buiten 27°C “. Toen we in Dordt aankwamen was het 14°. Onderweg regende het.
In Dordt nog even langs Verhagen om wat te eten en daarna naar huis.
Een zeer geslaagde week. Dat kwam ook door het mooie weer, maar ook door het hotel: heel lekker eten en prima kamers. Een aanrader.
Chris
De Lithse wandeltocht 19 mei
8.05 uur uit Dordrecht vertrokken.na gewacht te hebben op Helga, maar helaas dacht Helga dat we om 8.15 vertrokken. Ze had me nog gebeld maar ik heb mijn telefoon niet gehoord, sorry Helga.
Na koffie en de nodige dingen die we altijd doen, zijn we gestart. In een soort hofje eigenlijk was het een paadje, nog even met een bewoonster staan praten, want we stonden bij haar voor de deur en ze zei dat ze wakker was geworden van ons gepraat, nee hoor ze plaagde ons een beetje.
Een andere buurtbewoonster wist te vertellen dat sommige paadjes hoger liggen i.v.m. wateroverlast, in een overgang lag een plaat met een tekst, heb geprobeerd die op te zoeken maar kon het niet vinden. Maria heeft er een foto van gemaakt, misschien komt dat nog in het clubblad, zou wel leuk zijn.
Al verder wandelend komen we langs een stoombrouwerij maar helaas was nu een atelier geworden, was niet te bezichtigen. Ook de schaapjes hadden belangstelling voor ons, ze bleven gewoon dicht bij het hek staan en gingen er niet vandoor, je kon ze gewoon aanraken.
Al wandelend (logisch he) komen we op een Dorpspad, leuke paadjes hebben ze hier. Nu komen we op de rust bij een Bakkerij- Café ook leuk. Spraken we nog iemand van de w.s.v.de Osse Maaskant vereniging, hij had op de wandelsite gezien dat wij uit Dordrecht in het wandelprogramma hadden staan, dat vond hij wel leuk. O ja, ik maakte nog een leesfout, maakte Bert blij van kijk ze hebben hier een gehaktbal maar helaas er stond gebak, sjonge word ik nog leesblind ook.
Nou we gaan zo weer aan ons laatste stukje beginnen, nog even je weet wel doen, nee ik zeg het niet.
Nog een leuk pad genaamd struinpad, richting de Maas. Zo we zijn weer binnen, straks weer op pad, heen was 80 km, en terug met de pont dat was ruim 10 km korter.
Ik wilde eigenlijk niet gaan wandelen, zo ver weg, maar nu ik geweest ben zeg ik het is een aanrader. Mooie omgeving, mooi weer niet te warm, heerlijk.
De wandel groeten van Truus Vermeij.
P.S.: Er speelde een muziek vereniging in de muziek tempel, die hadden jaaaaaa oranje jasjes aan, hoe komisch kan dat wezen. We konden zo bij ze aanschuiven. Dit wilde ik jullie niet onthouden,
Plus, we kregen wel steeds complimenten over onze jasjes, we waren goed te zien.